طراحی، کلون، بیان و ارزیابی جایگزین های سیستئینی مولکول استرپتوکیناز در اندازه های کامل و کوتاه شده

مقدمه: ترومبوز یا انسداد عروق خونی توسط لخته، می تواند منجر به سکته قلبی و گاهی اوقات مرگ شود. صرفنظر از رفع انسداد به کمک جراحی، تنها درمان موجود تجویز عوامل ترومبولیتیک بمنظور از بین بردن لخته است. استرپتوکیناز رایجترین داروی فیبرینولیتیک برای این منظور است، اما با این وجود تجویز آن با مشکلاتی از جمله تحریک سیستم ایمنی، نیمه عمر کوتاه دارو و خونریزی همراه می باشد. پگیلاسیون پروتئینهای داروئی با واسطه اسید آمینه سیستئین یک روش نوین کاستن از ایمنی زائی دارو و همچنین افزایش پایداری و نیمه عمر آنها است. هدف نهائی این مطالعه طراحی و ساخت جایگزینهای سیستئینی استرپتوکیناز کامل و نیز اشکال کوتاه شده آن، که با داشتن اختصاصیت به فیبرین اثرات هموراژیک کمتری دارند، می باشد. مواد و روشها: با استفاده از تکنیک موتاسیون زائی در ناحیه دلخواه به کمک pcr موتانتهای ژنهای استرپتوکیناز، دارای جایگزینی کدون agc (سرین) با tgc (سیستئین)، که پروتئینهای با طول کامل (اسیدهای آمینه 414-1) و کوتاه شده (اسیدهای آمینه 386-60 و 386-143) را کد می کردند ساخته شده و در پلاسمید pet41a کلون شدند. بدنبال القاء باکتری های ترانسفورم شده e. coli استرپتوکیناز های نوترکیب بیان شدند و پروتئینهای حاصل با انجام وسترن بلات تائید شده، به روش کروماتوگرافی میل ترکیبی تخلیص شده و در نهایت از نظر فعالیت بیولوژیک مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: بیان ژنهای استرپتوکیناز موتانت بخوبی صورت گرفته و پروتئین های نوترکیب با اندازه های کامل و کوتاه شده بواسطه اتصال به برچسب هیستیدینی ناشی از ناقل ژنی به راحتی تخلیص شدند. همچنین علیرغم جایگزینی سرین با سیستئین در جایگاه اسیدآمینه ای 208، پروتئینهای نوترکیب جدید همچنان فعالیت بیولوژیک خود را حفظ کردند. نتیجه گیری: پروتئینهای موتانت تولید شده در این مطالعه امکان انجام فرآیند پگیلاسیون اختصاصی بر روی سیستئین و به این ترتیب ارتقاء فعالیت بالینی پروتئین استرپتوکیناز را فراهم می آورند.